اروبیندو اشرم !
من در تاریخ 10 آگست برای مدت یک ماه برای شرکت در یک کورس آموزشی به
کشور نپال سفر کردم و در این میان برای گرفتن ویزای کشور نپال چند روزی در هلی نو نیز به سربردم .محل اقامتم جایی بنام اروبیندو اشرم بود . مکانی زیبا ، روحانی و دیدنی.اروبیندو اشرم شخص مذهبی و مقدس برای مردم هند است و مکانی را که بنام او نانگذاری شده است متشکل از چند بخش می باشد . مکان وسیعی که مدرسه ، کودکستان، دبیرستان، زمین بازی فوتبال ، سالن های برگزاری سمینار، و خوابگاه با بیش از 300 اتاق . من در خوابگاه برای سه روز زندگی کردم . اتاقی 3 د ر 4 متر ، یک تخت خواب ساده ، میز مطالعه و چند کتاب دعا ، تشنابی بدون وان و شاور فقط وجود سطل آب و دوله ی کوچک تو را راهنمایی می کند که چگونه باید شاور بگیری .سالن غذاخوری اش بسیار ساده تر از اتاق خوابش بود ، درازچوکی هایی برای نشستن و غذایی ساده که متشکل از یک نان بسیار کوچک که همه در فیلم های هندی دیده ایم ، مقداری برنج سفید به همراه کمی دال و یک عدد میوه ( کله یا سیب ) و صبحانه نیز پیاله ای شیرچای و تکه ای نان با کمی چیزی شبیه حلوا . و رسم خوبی که وجود داشت این بود که هر کس ظرف غذایی را که استفاده کرده بود ، بعد از تمام کردن غذا می شست ، با دستمال تمیزخشک می کرد و سرجایش می گذاشت . و از دیگر مقرراتش این بود که در 
این مکان غذایی که از گوشت تهیه شده باشد وجود نداشت و فقط سبزیجات بود و بس و تا جایی که من متوجه شدم اداره و مدیریت تمام این مرکز به صورت داوطلب و نوبتی بود و در کار پاک کاری و تمیز کاری اتاقها و سالن ها و... دختران و پسران جوانی که در این مکان درس مذهبی آموختند با هم همکاری می کردند . و از این اتاقها همچنین مسافرینی مانند ما و دیگر خارجیانی که برای تحقیق ، آموزش و ... به هندوستان آمده اند در مقابل پرداخت مقدار اندکی پول می توانستند استفاده کنند .متاسفانه از این مکان زیبا و دوست داشتنی فقط یکی دو عکس گرفته ام.
کشور نپال سفر کردم و در این میان برای گرفتن ویزای کشور نپال چند روزی در هلی نو نیز به سربردم .محل اقامتم جایی بنام اروبیندو اشرم بود . مکانی زیبا ، روحانی و دیدنی.اروبیندو اشرم شخص مذهبی و مقدس برای مردم هند است و مکانی را که بنام او نانگذاری شده است متشکل از چند بخش می باشد . مکان وسیعی که مدرسه ، کودکستان، دبیرستان، زمین بازی فوتبال ، سالن های برگزاری سمینار، و خوابگاه با بیش از 300 اتاق . من در خوابگاه برای سه روز زندگی کردم . اتاقی 3 د ر 4 متر ، یک تخت خواب ساده ، میز مطالعه و چند کتاب دعا ، تشنابی بدون وان و شاور فقط وجود سطل آب و دوله ی کوچک تو را راهنمایی می کند که چگونه باید شاور بگیری .سالن غذاخوری اش بسیار ساده تر از اتاق خوابش بود ، درازچوکی هایی برای نشستن و غذایی ساده که متشکل از یک نان بسیار کوچک که همه در فیلم های هندی دیده ایم ، مقداری برنج سفید به همراه کمی دال و یک عدد میوه ( کله یا سیب ) و صبحانه نیز پیاله ای شیرچای و تکه ای نان با کمی چیزی شبیه حلوا . و رسم خوبی که وجود داشت این بود که هر کس ظرف غذایی را که استفاده کرده بود ، بعد از تمام کردن غذا می شست ، با دستمال تمیزخشک می کرد و سرجایش می گذاشت . و از دیگر مقرراتش این بود که در 
این مکان غذایی که از گوشت تهیه شده باشد وجود نداشت و فقط سبزیجات بود و بس و تا جایی که من متوجه شدم اداره و مدیریت تمام این مرکز به صورت داوطلب و نوبتی بود و در کار پاک کاری و تمیز کاری اتاقها و سالن ها و... دختران و پسران جوانی که در این مکان درس مذهبی آموختند با هم همکاری می کردند . و از این اتاقها همچنین مسافرینی مانند ما و دیگر خارجیانی که برای تحقیق ، آموزش و ... به هندوستان آمده اند در مقابل پرداخت مقدار اندکی پول می توانستند استفاده کنند .متاسفانه از این مکان زیبا و دوست داشتنی فقط یکی دو عکس گرفته ام.اگر دوست دارید بیشتربدانید منتظر باشید!
۲ نظر:
با سلام خدمت شما دوست عزیز؛
یک سرویس جدید و پرقدرت وبلاگ نویسی در افغانستان جدیدا شروع به کار کرد. ثبت نام آغاز شده است.
آدرس: www.Blog.af
salam , omid waram khosh wa khandan basheed.
rastish makhastam bedanam addrass az Guli akbar dareed ki ba hish tamas dashta basheem, man ham film saz wa photojournalist hastam, komakam koneed ki ba guli bazigar jawan ashna besham, kar shoma aali ast .weblog ghashang dareed
ارسال یک نظر