اروبیندو اشرم !
من در تاریخ 10 آگست برای مدت یک ماه برای شرکت در یک کورس آموزشی به
کشور نپال سفر کردم و در این میان برای گرفتن ویزای کشور نپال چند روزی در هلی نو نیز به سربردم .محل اقامتم جایی بنام اروبیندو اشرم بود . مکانی زیبا ، روحانی و دیدنی.اروبیندو اشرم شخص مذهبی و مقدس برای مردم هند است و مکانی را که بنام او نانگذاری شده است متشکل از چند بخش می باشد . مکان وسیعی که مدرسه ، کودکستان، دبیرستان، زمین بازی فوتبال ، سالن های برگزاری سمینار، و خوابگاه با بیش از 300 اتاق . من در خوابگاه برای سه روز زندگی کردم . اتاقی 3 د ر 4 متر ، یک تخت خواب ساده ، میز مطالعه و چند کتاب دعا ، تشنابی بدون وان و شاور فقط وجود سطل آب و دوله ی کوچک تو را راهنمایی می کند که چگونه باید شاور بگیری .سالن غذاخوری اش بسیار ساده تر از اتاق خوابش بود ، درازچوکی هایی برای نشستن و غذایی ساده که متشکل از یک نان بسیار کوچک که همه در فیلم های هندی دیده ایم ، مقداری برنج سفید به همراه کمی دال و یک عدد میوه ( کله یا سیب ) و صبحانه نیز پیاله ای شیرچای و تکه ای نان با کمی چیزی شبیه حلوا . و رسم خوبی که وجود داشت این بود که هر کس ظرف غذایی را که استفاده کرده بود ، بعد از تمام کردن غذا می شست ، با دستمال تمیزخشک می کرد و سرجایش می گذاشت . و از دیگر مقرراتش این بود که در 
این مکان غذایی که از گوشت تهیه شده باشد وجود نداشت و فقط سبزیجات بود و بس و تا جایی که من متوجه شدم اداره و مدیریت تمام این مرکز به صورت داوطلب و نوبتی بود و در کار پاک کاری و تمیز کاری اتاقها و سالن ها و... دختران و پسران جوانی که در این مکان درس مذهبی آموختند با هم همکاری می کردند . و از این اتاقها همچنین مسافرینی مانند ما و دیگر خارجیانی که برای تحقیق ، آموزش و ... به هندوستان آمده اند در مقابل پرداخت مقدار اندکی پول می توانستند استفاده کنند .متاسفانه از این مکان زیبا و دوست داشتنی فقط یکی دو عکس گرفته ام.
کشور نپال سفر کردم و در این میان برای گرفتن ویزای کشور نپال چند روزی در هلی نو نیز به سربردم .محل اقامتم جایی بنام اروبیندو اشرم بود . مکانی زیبا ، روحانی و دیدنی.اروبیندو اشرم شخص مذهبی و مقدس برای مردم هند است و مکانی را که بنام او نانگذاری شده است متشکل از چند بخش می باشد . مکان وسیعی که مدرسه ، کودکستان، دبیرستان، زمین بازی فوتبال ، سالن های برگزاری سمینار، و خوابگاه با بیش از 300 اتاق . من در خوابگاه برای سه روز زندگی کردم . اتاقی 3 د ر 4 متر ، یک تخت خواب ساده ، میز مطالعه و چند کتاب دعا ، تشنابی بدون وان و شاور فقط وجود سطل آب و دوله ی کوچک تو را راهنمایی می کند که چگونه باید شاور بگیری .سالن غذاخوری اش بسیار ساده تر از اتاق خوابش بود ، درازچوکی هایی برای نشستن و غذایی ساده که متشکل از یک نان بسیار کوچک که همه در فیلم های هندی دیده ایم ، مقداری برنج سفید به همراه کمی دال و یک عدد میوه ( کله یا سیب ) و صبحانه نیز پیاله ای شیرچای و تکه ای نان با کمی چیزی شبیه حلوا . و رسم خوبی که وجود داشت این بود که هر کس ظرف غذایی را که استفاده کرده بود ، بعد از تمام کردن غذا می شست ، با دستمال تمیزخشک می کرد و سرجایش می گذاشت . و از دیگر مقرراتش این بود که در 
این مکان غذایی که از گوشت تهیه شده باشد وجود نداشت و فقط سبزیجات بود و بس و تا جایی که من متوجه شدم اداره و مدیریت تمام این مرکز به صورت داوطلب و نوبتی بود و در کار پاک کاری و تمیز کاری اتاقها و سالن ها و... دختران و پسران جوانی که در این مکان درس مذهبی آموختند با هم همکاری می کردند . و از این اتاقها همچنین مسافرینی مانند ما و دیگر خارجیانی که برای تحقیق ، آموزش و ... به هندوستان آمده اند در مقابل پرداخت مقدار اندکی پول می توانستند استفاده کنند .متاسفانه از این مکان زیبا و دوست داشتنی فقط یکی دو عکس گرفته ام.اگر دوست دارید بیشتربدانید منتظر باشید!
